Δεν ήταν δύσκολο να αποκτηθούν προμήθειες μετάλλου και εξαρτημάτων εκείνες τις μέρες. Το Μπέρμιγχαμ βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη και πολλές εταιρείες μηχανικών παρήγαγαν ποδήλατα και μοτοσικλέτες ή εξαρτήματα για άλλους κατασκευαστές ποδηλάτων.

Ο πατέρας μου παρήγγειλε ωτίδες, χαλύβδινους σωλήνες, πλήμνες τροχών και ακτίνες από το Radnall ή το Brampton στο Μπέρμιγχαμ, επίσης η Great Eastern Street στην πύλη Bishops ήταν χρήσιμη για πολλά αντικείμενα. Οι Brown Brothers παρήγαγαν το δικό τους ποδήλατο, το «Vindec». Θυμάμαι το δυνατό βαρύ χύτευση μιας μεγάλης ωτίδας που προερχόταν από το εργοστάσιο της Chater-Lea στο Clerkenwell, στην οδό Banner Street. Αυτό ήταν το κομμάτι που μετέφερε τα στηρίγματα της πίσω αλυσίδας, τον σωλήνα του καθίσματος και τη βάση του πίσω κινητήρα και ρυθμίζει τον αντίστροφο άξονα ή το κιβώτιο ταχυτήτων. Το μετέπειτα μεγάλο "AJS" είχε κάτι σχεδόν το ίδιο με αυτό το ωτίο, τα ποδήλατα ήταν πάντα με σκελετό από διαμάντια, ο στροφαλοθάλαμος και οι πλάκες του κινητήρα συνθέτουν τη δύναμη, ωραία βαριά ωτία κεφαλής, σωλήνες από χάλυβα 14 μετρητών ολόγυρα. Ο αριθμός «321» ή άλλα ειδικά ονόματα ήταν διαθέσιμα τότε. ο σωλήνας του άνω πλαισίου ήταν συνήθως λυγισμένος για να πέσει χαμηλότερα στο πίσω μέρος, ο μερικές φορές ίσιος ή απότομα πεσμένος επάνω σωλήνας, πάντα ένας χαμηλότερος σωλήνας δεξαμενής σε ωτίδες 7/8" ή 1", ένα κάθε άκρο στο κύριο πλαίσιο. Οι ζάντες των τροχών από την Palmer Tire Company στο Silvertown, στο Ανατολικό Λονδίνο, ήταν επινικελωμένες και τρυπημένες (40 τρύπες) ή από ακατέργαστο ατσάλι και χωρίς τρύπημα, με ελαστικά Hutchinson με χάντρες, μεγέθους 26"x2½"x2¼". Το χτίσιμο των τροχών ήταν πάντα μια από τις μεγαλύτερες εργασίες, 12 ή 10 ακτίνες μετρητή κόπηκαν σε μήκος και περνούσαν με σπείρωμα σε ένα μηχάνημα χειρός, δέθηκαν, κεντρίστηκαν στο κέντρο στο χείλος και στρώνονταν με τροχούς στο πίσω άκρο της μοτοσικλέτας μετά την εκτέλεση.

Η ζώνη-στεφάνι τοποθετήθηκε στις ακτίνες με μικρές πλάκες στήριξης με 2 τρύπες.

Όλα αυτά, η κύρια αλυσίδα και η τροχαλία ιμάντα σε κλάσμα της ίντσας, με μόλις 2' ευθεία άκρη και γυμνό μάτι. Τα πίσω φρένα ήταν πάντα τύπου μπλοκ από καουτσούκ, τραβώντας ή πιέζοντας μέσα το 'v' της στεφάνης της ζώνης. Μερικές φορές ένα χείλος στις ακτίνες του μπροστινού τροχού χρησιμοποιήθηκε για να πάρει ένα μπλοκ φρένου, αλλά ήταν έτοιμο να πετάξει έξω από τα κλιπ καθοδήγησης και να ρίξει τον αναβάτη πάνω από τον κλειδωμένο τροχό και το τιμόνι. Τα μπροστινά πιρούνια ήταν Druid ή Brampton, χωρίς δίσκους τριβής, χωρίς αποσβεστήρα τιμονιού, ένα ωραίο φαρδύ τιμόνι 7/8" ή 1", αλλά πάντα ένα στέλεχος 1" που εισέρχεται στον σωλήνα της στήλης του πιρουνιού, ένας ανεστραμμένος μοχλός σε κάθε ακραίο άκρο των ράβδων για εμπρός ανυψωτικό φρένων και εξάτμισης. Αυτό ονομαζόταν σπάνια βαλβίδα απελευθέρωσης ή αποσυμπιεστή στη δεκαετία του 1920. Οι ανεστραμμένοι μοχλοί ελέγχου ήταν καλοί για επιπλέον ενθουσιασμό όταν οδηγούσατε δίπλα-δίπλα με έναν σύντροφο, παρόμοιο εξοπλισμένο, συνδέονταν μαζί με τους δύο αναβάτες να τελειώνουν μπλεγμένοι σε ένα σωρό στο δρόμο!